آرشیو تیر ماه 1404

این مواد شامل فرمالدئید-اوره-فرمالدئید و ترکیبات فلوروکربن هستند. در سال 1862، ترموپلاست الاستومر برادران هایت برای اولین بار با موفقیت سلولوئید تولید کردند؛ حدود ۴۰ سال بعد، مردی به نام باکلند با موفقیت پلاستیک‌های فنولی را تولید کرد؛ بین سال‌های ۱۹۲۱ تا ۱۹۲۸، مقداری نایلون، اوره فرمالدئید و غیره به بازار عرضه شد. در سال ۱۹۳۴، پلی‌وینیل کلراید به صورت تجاری و انبوه برای تولید محصولات مختلف شروع به تولید کربا این حال، مهم‌ترین دوره توسعه پلاستیک در دهه‌های ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰ رخ داد، زمانی که اختراع و تولید پلاستیک‌های مختلف با خواص و کاربردهای مختلف به نقطه عطفی برای این صنعت تبدیل شددر این دوره، دانشمندانی مانند زیگلر آلمانی و ناتای ایتالیایی اصول و روش‌های پلیمریزاسیون را روشن کردند و فناوری‌های جدیدی ترموپلاست الاستومر   را برای تولید پلیمرهای مختلف مانند پلی‌اتیلن، پلی‌پروپیلن، پلی‌اتر، رزین اپوکسی و غیره به وجود آوردندمرحله ششم روشن‌تر از مراحل قبلی است و در مرحله هفتم، باید یک پوشش یکنواخت و کامل روی قطعه تشکیل شود.در حال حاضر، پوشش‌های کروم-نیکل روشن، رایج‌ترین پوشش‌های آبکاری الکتریکی برای پلاستیک‌ها هستند. این پوشش معمولاً از یک آلیاژ مس-نیکل و یک لایه نازک کروم تشکیل شده است. ضخامت پوشش و ویژگی‌های آن می‌تواند در طیف وسیعی متغیر باشد و پوششی که تحت شرایط کاری و خواص قطعه مربوطه عملکرد مناسبی داشته باشد، می‌تواند تشکیل شود. در نهایت، باید توجه داشت که پلاستیک باید از ماده‌ای ساخته شود که محکم باشد و گاهی اوقات بتواند جایگزین فلز شود. ترموپلاست الاستومر در حال حاضر، کاربرد پلاستیک‌های آبکاری شده به سرعت در حال رشد است و آینده‌ای روشن دارد.جوشکاری مواد پلاستیکی: جوشکاری و اتصال قطعات قطعه کار یا بین قطعه کار و فلز پرکننده، با یا بدون فلز پرکننده. به این ترتیب، انرژی به صورت گرمایش موضعی تأمین می‌شود، دمای گرمایش کمتر از دمایی نیست که در آن قسمت گرم شده فلز اصلی کاملاً ذوب شده است

گسترش الاستومرهای ترموپلاستیک تجاری در سال ۱۹۶۵، شرکت شل ترپلیمرهای SBS را به بازار معرفی کرد و شروع به استفاده از اصطلاح الاستومر ترموپلاستیک برای اشاره به آنها نمود. ترموپلاستیک الاستومر البته، مواد پلی اورتان (موادی که برای ساخت کفپوش پلی اورتان استفاده می‌شوند) کمی قبل از آن به عنوان TPE معرفی شده بودند. بعدها، شل انواع دیگری از ترپلیمرهای بلوکی استایرن با خواص بهتر تولید کرد. ابتدا، فیلیپس و سایر شرکت‌ها کوپلیمرهای رادیکال آزاد استایرن-بوتادین را معرفی کردند. این مواد استایرن نامیده می‌شوند و از نظر مصرف، مهمترین گروه TPEها (الاستومرهای ترموپلاستیک) هستند. در سال ۱۹۷۲، با معرفی آلیاژهای پلاستیک‌های اولفین کریستالی (معمولاً پلی پروپیلن) با لاستیک اتیلن-پروپیلن (معمولاً EPDM)، دسته دیگری از TPEها به وجود آمدند. این پلاستیک‌های ترموپلاستیک، الاستومرهای اولفین (TPO) نامیده می‌شوند. بعداً، استفاده ازر ترموپلاستیک الاستومر پلی اولفین‌های دیگر مانند پلی اتیلن رایج شد. TPOها از نظر خواص دمای بالا بهتر از TPEها نیستند، اما مانند استایرن‌ها، مقاومت در برابر روغن و استحکام فشاری ضعیف‌تری دارند. در سال‌های اخیر، تلاش‌هایی برای پخت فاز لاستیکی در حین اختلاط با فاز پلی‌پروپیلن (پخت دینامیکی) برای تولید TPOهایی با استحکام فشاری بالاتر انجام شده است. مونسانتو در سال ۱۹۸۱ با محصولی به نام سانتوپرن، پیشگام این فرآیند بود. از آن زمان، شرکت‌های دیگر مواد مشابهی را معرفی کرده‌اند. این مواد اغلب به عنوان الاستومرهای ترموپلاستیک پخت دینامیکی شناخته می‌شوند و انتظار می‌رود جایگزین الاستومرهای ترموپلاستیک TPE قبلی شوند ترموپلاستیک الاستومر که آلیاژهای ساده PP/EPDM بودند. اخیراً، TPVهای پلی‌اولفینی دیگری مانند Alcryn از DuPont (آلیاژ پلی‌پروپیلن و لاستیک طبیعی) نیز توسعه یافته‌اند.

این اولین مطالب آزمایشی وبلاگ من می باشد و به زودی حذف خواهد شد.
امروز ارتباط و تبادل اطلاعات نقش بسیار مهمی در رشد و فرهنگ مردم یک کشور و جامعه را دارد و وبلاگ یکی از راه های سریع انتقال اطلاعات و ارتباط مردم یک جامعه با هم می باشد .
شما به راحتی می توانید مطالب مورد علاقه , کارهای روزمره , علم و فرهنگ را در وبلاگ خود انتشار دهید و با سایر دوستان خود به گفتگو و تبادل نظر بپردازید .

این دومین مطلب آزمایشی وبلاگ من هستش و به زودی این متن حذف خواهد شد .
وبلاگ چیست ؟
وبلاگ یا وب‌نوشت که به آن تارنوشت، تارنگار یا بلاگ و به زبان انگلیسی(Blog) هم می‌گویند، وبلاگ حاوی اطلاعاتی مانند: گزارش روزانه، اخبار، یادداشت‌های شخصی و یا مقالات علمی مورد نظر طراح آن است. وبلاگ ترکیبی از دو کلمۀ «web» و «log» به معنای ثبت وقایع روزانه است .مطالب وبلاگ بر مبنای زمانی که ثبت شده گروهبندی و به ترتیب از تازه‌ترین رخداد به قدیم ارائه می‌گردد. نویسندهٔ ویلاگ، وب‌نویس یا تارنویس نامیده می‌شود و ممکن است بیش از یک نفر باشد، وب‌نویس به گزارش مداوم رویدادها، خاطرات، و یا عقاید یک شخص یا یک سازمان می‌پردازد. واحد مطالب در وبلاگ،پست است، معمولاً در انتهای هر مطلب، برچسب تاریخ و زمان، نام نویسنده و پیوند ثابت به آن یادداشت ثبت می‌شود. فاصلهٔ زمانی بین مطالب وبلاگ لزوماً یکسان نیست و زمان نوشته ‌شدن هر مطلب به خواست نویسندهٔ وبلاگ بستگی دارد. مطالب نوشته شده در یک وبلاگ همانند محتویات یک وب‌گاه معمولی در دسترس کاربران قرار می‌گیرد. در بیشتر موارد وبلاگ ها دارای روشی برای دسترسی به بایگانی یادداشت‌ها هستند (مثلاً دسترسی به بایگانی بر حسب تاریخ یا موضوع). بعضی از وبلاگ ها امکان جستجو برای یک واژه یا عبارت خاص را در میان مطالب به کاربر می‌دهند.